Prawdziwi fizyczni wariaci z reguly zajmuja sie fundamentalnymi teoriami fizycznymi (ogolna teoria wzglednosci, mechanika kwantowa, itp.) a raczej ich obalaniem. Czesto tez sa to amatorzy, ktorzy co najwyzej studiowali fizyke. Od tej reguly zdarzaja sie jednak wyjatki. Dr hab. Ryszard J. Radwanski z Akademii Pedagogicznej w Krakowie jest tego przykladem. Po pierwsze jest on fizykiem teoretykiem, ktory opublikowal naprawde wiele wartosciowych prac z fizyki ciala stalego. Po drugie, jak wspomniano wyzej, zajmuje sie on dziedzina fizyki z reguly omijana szerokim lukiem przez "klasycznych wariatow" obalajacych Einsteina czy tez Newtona.
Tym niemniej czesc jego obecnej pracy naukowej podpada pod cytowana juz na blogu "Mlodego Fizyka" definicje Gerarda ‚t Hoofta "HOW to BECOME a BAD THEORETICAL PHYSICIST " i to zarowno jesli chodzi o jej forme jaki i tresc. W szczegolnosci ciekawa jest jej forma:
- akcentowanie wlasnych, nieuzywanych przez innych, nazw Quantum Atomistic Solid State Theory ,
- zalozenie wlasnego prywatnego instytutu naukowego: Center for Solid State Physics (z adresem przy ul. Sw. Filipa, tlumaczonym na angielski (!) podczas podawania afiliacji do czasopism), czy tez
- dedykowanie swojej pracy [1] Papiezowi ("Dedicated to the Pope John Paul II, a man of freedom and truth in life and in Science").
Tej nieco ekscentrycznej formie uprawiania nauki towarzysza rownie niecodzienne wyniki naukowe np. w [1] :
- zarzuca innym, ze nie biora pod uwage wplywu pola krystalicznego na poziomy energetyczne w jonach tlenkow metali przejsciowych i twierdzi, ze tylko w jego pracy jest to opisane poprawnie — tym niemniej spor rozbija sie o terminologie;
- z kolei nie pokazuje w przekonywujacy sposob (w porownaniu z obecnym wynikami teoretycznymi szeroko omowionymi np. w [2] ) w jaki sposob powstaje obserwowany porzadek dalekozasiegowy w wyniku oddzialywan pomiedzy elektronami zajmujacymi ww. poziomy energetyczne w jonach sieci krystalicznej.
W kazdym razie American Physical Society zatrudniajac ok. 40 recenzentow odrzucilo 20 z 20 prac wyslanych do prestizowych czasopism Physical Review B oraz Physical Review Letters w latach 1997-2000. Dla porownania: w tychze latach zaakceptowano 69% artykulow nadeslanych z roznych stron swiata do Phys. Rev. B. Dla Phys. Rev. Lett. liczba ta wynosila 36% (dane dla lat 1998-2000).
[1] R. J. Radwanski, Z. Ropka, "Electronic structure and magnetism of LaVO3 and LaMnO3", cond-mat/0505711 [jak dotad nie opublikowane w zadnym recenzowanym czasopismie].
[2] G. Khaliullin, "Orbital order and fluctuations in Mott insulators", cond-mat/0510025 , Prog. Theor. Phys. Suppl. 160, 155 (2005).